| | |
સરહદનો સૈનિક સહુથી ચઢિયાતો છે. તેનું સ્થાન વડા પ્રધાનથી ય ઊંચું છે. તેનું આત્મબળ એકદમ ચઢિયાતું છે. તેના દેશાભિમાનની તોલે કોઈ જ આવી શકે નહિ. કોઈ સંત નહિ, કોઈ નેતા નહિ, કોઈ પ્રધાન નહિ, કોઈ વિદ્વાન નહિ, કોઈ રાજયપાલ નહિ, કોઈ રાષ્ટ્રપતિ નહિ. તેના સ્વાભિમાન સંઘર્ષો એટલા દૃઢ અને ઊંચા હોય છે કે ત્યાં સુધી કોઈ પહોંચી શકે નહિ. ઠંડો પવન સૂસવાટા સાથે ગાતો હતો... ન ટાઢ, ન તડકો. ન શિયાળો, ન ઉનાળો ન તોફાન, ન ધરતીકંપ ન ઊંચાઈ, ન નીચાઈ ન હિમ, ન હિમશિલા ન પાત, ન પ્રપાત ન ભૂખ, ન તરસ ન નીંદ , ન નીંદા એક જ લક્ષ. દેશની શાન દેશની સુરક્ષા આકાશની ય ઊંચાઈ આંબતો તિરંગો ફરફરતો રહે, ફરકતો રહે, આપણા કાળજાંને સીમા સુરક્ષણ માટે ફડફડાવતો રહે. એજ દક્ષ, એજ લક્ષ ! બરફથી છવાયેલાં હિમાલયના શિખરો એટલે હિમ-મહેલ, હિમ-ગુફા, હિમ- ભૂલભૂલામણિ, હિમની કરામત, હિમની મરામત, હિમની ચાલાકી, હિમની ચાલબાજી, ઠંડુ મોત જ કહોને ! મોત આપે, જીવન આપે. એક તો ઘસમસતી હિમશિલાઓ મારે, દાટી દે, ઊંડાણે પહોંચાડી દે, ક્યાં છૂપાવી દે, તેની ય ખબર ન પડે. ઉપરથી આતંકવાદીઓનો આતંક પરદેશી પ્રલયકારીઓ સમૂહમાં આવે, એકલ દોકલ આવે, ટોળકી ઝમાવીને આવે, સાપની જેમ બરફની તિરાડોમાંથી સરકીને આવે. આ બે નિર્દયી શત્રુઓની વચમાં સૈનિક સજાગ રહે, જાગૃત રહે, ખબરદાર રહે. ચોંકેલો રહે સાવધાન રહે. તો પણ ક્યારેક દસ્યૂઓ ફાવી જ જાય. કોઈક એવા પ્લાનીંગ સાથે તૂટી પડે, એટલી મોટી સંખ્યામાં આક્રમણ કરે કે રાયફલો સતત ઘણઘણતી રહે. ઘણણણ !! કમાન્ડરનો હુકમ હતો :' નહિ અમર, હવે આગળ ના જઈશ. મોત છે ત્યાં. જાત સાચવી લે તો ફત્તેહ સાથે જીત મેળવીશું.' 'સર,'અમર કહે : 'આપણો એક સાથી એ તરફ ઘસી ગયો છે. 'સિકંદર યુક્તિ સમજયો જ નહિ,' કેપ્ટને કહ્યું : ' મેં એને વાર્યો હતો, પણ એ ઘસી જ ગયો. હું નથી ધારતો કે તે...'મારે એટલે જ જવું રહ્યું,' અમરે કહ્યું અને પાછળ શબ્દો આવતાં રહ્યા : ' નો. નહિ આઈ ઓર્ડર યુ ટુ..ટુ...ટુ...'' અમર પહોંચી ગયો. પહોંચી જ ગયો, કોઈ કોઈ ખૂણેથી આવતી ગોળીબારીઓને છણવતો તે ઠેઠ સુધી જઈ પહોંચ્યો. શોધતાં, સરકતાં જાતને બચાવતાં વાર લાગી. એથી જ કદાચ મોડું થયું.' સિંકદર લગભગ દટાયો હતો.' રાયફલ ઊંચી હતી. મૌન સ્વરમાં ગાન હતું. યે સર જાવે તો જાવે.. '' તેની અંતિમ પ્રાર્થનાઓ શરૃ થઈ ગઈ હતી : 'યે આન ન ઉનકી જાને પાયે, યે શાન ન ઉનકી જાને પાયે, યે બાન..બાન..' 'ચિંતા ન કર સિકંદર,' અમરે કહ્યું : ' હું આવી પહોંચ્યો છું.' શહાદત પણ આવી જ પહોંચી હતી. ભારે પોપચાંને સહેજ ઊંચા કરતાં સિકંદર કહે :'' મને વિશ્વાસ હતો દોસ્ત, તું આવશે જ, તું આવશે જ.'' અમરે સાથીને ખભે ઉપાડયો. સરહદની સલામત સીમામાં તેને લઈ આવ્યો. કેપ્ટન ગર્જી ઊઠયો. તે કહે,' મેં તને કહ્યું જ હતું અમર કે એ.. એ..એ...' '' સાચું જ કહ્યું હતું સર' અમરે ફૂલના તાજ, ગુલદસ્તાની જેમ સિકંદરને હિમવનની પોચ્ચી શ્વેત શૈયા પર ગોઠવતાં કહ્યું : ' પણ સર, એના અંતિમ વેણ શા હતા, જાણો છો ? મને વિશ્વાસ હતો દોસ્ત, કે તું આવશે જ..તું. આ-વ-શે-જ!'' - હરીશ નાયક - | | | | |
